Ako spadate u one koji smatraju da je ime ”Isus Hristos” lično ime, moraću da vas razočaram. Taj izraz je imao dublju simboliku pre nego što je postao lično ime sina božijeg.
Isus od grčkog Ihtios ΙΧΘΥΣ – što znači ”riba”. Riba je prvi hrišćanski znak još iz doba Gnostika. Oni su bili rano-hrišćanska grupa kod kojih se mudrost prenosila kroz priče u malim grupama istomišljenika koji su se međusobno pomagali. To rano hrišćanstvo je bilo individualno i prilično elitističko, rezervisano za one koji razumeju, tj ”…one koji su pronašli Boga”.
Iz vremena gnostika postojao je ritual inicijacije tj. krštenja. Pošto su hrišćani simbolično ribice, krštenje se obavlja u vodi i ribica prilazi svome jatu.
Hristos na grčkom znači ”odabran” ali je interesantan nastanak ove reči.
Slovo H je simbol krsta na koji je božiji sin razapet, a slovo R je oznaka za Rim. U igri slova H i R nastaje reč HRistos koju slobodno možemo prevesti kao ”onaj koji je razapet na rimskom krstu”. Krst je podsetnik na priču o raspeću koja je opomena o tome kako loša država, sud i narod mogu pogubiti čak i sina božijeg.
Krst postaje glavni znak raspoznavanja u hrišćanstvu tek od vremena cara Konstantina (oko 330. godine), pre tog vremena se koristio simbol ribe. Car je u presudnom momentu za budućnost carstva stavio krst na slovo ”R” (simbol Rima) i to uzeo kao simbol za svoju vojsku. Baš u to vreme besneo je građanski rat i njegova strana je odnela pobedu najviše zbog toga što je većina stanovnika podržavala hrišćansku misao.
Taj momenat kada je Konstantin uzeo krst za znak na štitu, označava početak novog doba Romejskog carstva kada crkva polako postaje državna institucija i oblik civilne vlasti. Car je tada uveo hrišćanstvo u državnu upravu i od tada izraz ”carstvo božje”.
Bog na nebu, car na zemlji i da sudi po volji božijoj. Ovaj izraz ističe načelo pravde i dobrote iznad sile i cara.
Organizovanje crkve kao državne institucije je ustvari nastanak neke vrste lokalne civilne samouprave utemeljene na hrišćanskom učenju. Vremenom crkva je dobila funkcije koje danas obavlja opština – rituali rođenja, venčanja i umiranja, funkcije škole – pismenost, prepisivanje, ikonopisanje, funkcije bolnice i seoske zadruge – otkup seoskih proizvoda i čuvanje viškova žitarica za teška vremena, funkcije muzeja i biblioteke – riznice, sakupljanje starih knjiga…
Dakle, u imenu Isusa Hrista sadržana su dva znaka hrišćanstva, ono gnostičko koje u sebi krije mudrost i spasenje na ličnom nivou i ono Konstantinovo što označava uređenje carstva i države po meri Boga.
